SİVRİSİNEK
paltosunu giydi
o bilmediği cümleye sustu
gülüp geçebilirdi
o bilmediği cümle yıllar sonra önüne çıkacaktı
bilmediği bir yalnız çıkacaktı içinden
duymadığı bir sessizliğe bürünecekti
sadece güldü
sadece geçti
bakkala seslendiği günler geldi aklına
bir lorel bir de hardy
sepetin içinde bir cümbüş
bir gazete bir de ekmek
bin dokuz yüz seksen perdesiz geçmişti
yolda yürürken gevşettiği kravatıyla karşılaştı
görmezden geldi
yoktan saydı
ne büyük isyandı
içindeki ateşi buldu
üstündeki ağırlığı keşfetti
bir sivrisineğin batısına yürüdü yürüdü yürüdü
asfaltta bir avize gördü
kaldırımlar çekyata dönmüştü
apartman boşlukları yankılı birer sehpaydı
tırnaklarını kesip kışlıkların arasına kaldırdı
seneye de üstüme cuk oturur bu yalnızlık diye düşündü
başladığı noktaya gelmişti
bilmediği cümleyi giydi
paltosuna doğru sustu
Daha fazla Panzehir Şiire buradan ulaşabilirsiniz.
Dergimizin diğer yazılarına buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
Ruhuna sağlık birtanecim… ❤️