GİZLİ GEÇİT
Önümdeki ayçiçeği desenli vitraydan yapılmış boy aynasına gözlerimi kısarak baktım. Ayna, yansıma ve yanılsama. Bu üç kelimeden alacaklı olduğumu hissederken içim ürperdi, tenim buz kesti. Duvardaki saatin güçlü ‘tik tak’ vuruşları endişeme bulanırken, yutkundum. Boy aynasının karşısında, odamda neden böyle bir obje bulundurduğumu asla anlamlandıramadığım, lâkin her baktığımda içimi daraltan bir nehir ve sandal tablosu vardı.
Gürül gürül akan bir nehrin aksine, bu nehir izbe bir sokak gibiydi; insanı boğan ve yoran cinsten. Sanki o tabloya her baktığımda, nehrin üstündeki sandal ileri geri hareket edip beni de içine çekecekti. Hayatımda bir şeyler eksikti ve sanki görüntüme baktığım bu ayna, geçmişime gizli bir geçitti. Mâzime ışık tutacağına niye inanmıştım ki sanki? Ama yaşadığım şeyler de normal değildi; ruhum, yoksunluğunu çektiğim şeylerin peşine düşmek istiyordu. Misal, daha geçenlerde esrarengiz bir rüya görmüştüm ve o rüyayı gördüğümden beri de tek bir kelime beynimi esir almıştı; Mnemosyne.
“Gücünün farkında olsaydın eğer, asıl kimliğini öğrenmek için bu kadar geç kalmazdın Mnemosyne.”
Karanlıkta bir siluet vardı ve beni çağıran bu sesin sahibini tanımıyordum.
“Çağrılarıma kulak ver, küçük kız. Geçmişin yanında, çok yakınında.”
Rüyama sızan bu sese tutunup beni geçmişin tozlu raflarına götürmesini isteyecektim ama bu isteğimi gerçekleştiremeden irkilerek uyanmıştım. O rüyadan sonra beynim durmuştu resmen, yakınımda olan tek kişi annemdi. Yoksa, bu sırlar annemde miydi? Gizemli bir kız değildim, imgelerle işim olmazdı. Ya da ben öyle sanıyordum.
Bu aynanın karşısına ne zaman geçsem, adlandıramadığım duygularla dolup taşıyordum. Ama neden?
“Yaklaş, istediğin bilgilere ulaşmak için buradayım.”
Ayna, benimle konuşuyordu? Bir saniye, ayna konuşuyordu. Ya delirmiştim ya da yaşadıklarımın etkisi ile halüsinasyon görüyordum. Geri çekilip bu odadan çıkıp gitmem gerektiğini biliyordum, ama ben daha ne olduğunu anlamadan aynanın içine çekilivermiştim.
Bu ayna, benim için yapılmış gizli bir geçitti âdeta.
Benim evim, bu geçitti.
Geçmişim ise, beni esir edecek asıl kimliğimdi.
Daha fazla Panzehir Öykü okumak için buraya tıklayınız.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
