BUNU SAYMAYALIM
kibirli binaların uzun boylu gölgelerinde büyüttüm
güneşi küçümseyen kente direnen çocukluğumu
ışıktan cümlelerimi topladım hasret ağacının dallarından
karanlık sokaklardan ıslığımdaki orduyla geçerken
haksızlıklar ile bileylenen bakışlarım da keskinleşti
artık uzaklardan gelecek kurtarıcıyı beklemiyordum
kendi sığ dünyalarında boğulan canları gördüm
paylaşarak çoğalmanın cennet olduğunu bilemediler
kızıl şafakta dörtnala gelen dizelerin sesleriyle
uyandırmaya çalıştım sevda kaçağı miskinlerini
sevginin varlığını bilen aşk tapınağına uğrardı
bin bir dilde de olsa dualarıyla anlaşırlardı
ama dalı kırılan ağacın haykırışlarını duymadım
keyfimin kâhyası ile ormanları dolaşırken
ayaklarımın altında ezilen yaprakları önemsemedim
bunu saymayalım, bir daha gelmeliyim cihana
Diğer Panzehir şiirlere buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
