MELEKLERİN EKSİK ETEKLERİ
“Berzahta Uyanış”
Yüzleşme:
Ölüm gelip gözlerine baktığında
Çıngıraklı bir vicdan azabıdır kavlanan
Turuncu günahların utangaç özünde.
Çirkin, sürüngen, habis ölüm…
Gitmez hiçbir yere
Durur kapının eşiğinde
Beyhude korkuları tüketir dilsiz bir çığlık
Kendi gözbebeklerinde ararsın
Ölümün alaycı bakışını
Barbarca kulaç atıp zihninin burgaçlarına
Yitip gidersin denge çarkında
Haydi söyle! Kimi istersin yanında
Baldıran dokunduğunda son kez dudaklarına?
Kuş gölgesi meleklerin etekleri
Meleklerin etekleri amber kazanı
“Ham bilge, tarçınlı akide…”
Mekkâri katırlarının çektiği yoz düşünce
Yaşam tembelliği, küflü bilmece…
Say şimdi günleri hece hece
Bak! Şafak sökmek üzere…
Arınma:
Sür şimdi tüm kısrakları kendi yoluna
Bırak yükünü geçmişin, koştukça ardında
Şefkatle okşasın rüzgâr tenini, bırak…
Akıt gözyaşını, arınsın ruhun
Yeniden doğuş sancılı, katran karası
Yeniden doğuş bulanık, sisli havası
Yalnız değilsin, gücün içinde…
Hassasiyetin, zarafetin, sevgin seninle
Işığın kendinden mülhem, unutma!
Seç kendini sevmeyi, sahiplenmeyi
Eşikte durma, at adımını korkma
Ferahlıkla var kendi sabahına.
Sakın korkma!
Sen, seninlesin
Kuytudaki o ses,
Sensin…
Yazarın Notu:
Deniz bir gece elini yüreğine koydu. Yara yerinden konuştu…
Meleklerin Eksik Etekleri – Berzahta Uyanış’ta, ölümle yüzleşen bir ruhun içsel geçiş ritüelini anlattım. “Berzah” bu bağlamda yalnızca ölümle yaşam arasındaki metafizik eşik değil; aynı zamanda insanın iç dünyasında karanlıkla ışığın birbirine temas ettiği, hakikatin kabuklarını çatlatan ara bir bölge.
Şiiri iki evrede yaydım: “Yüzleşme”, bireyin kendi gölgeleriyle, bastırdığı korkular ve günahlarla yüz yüze geldiği, varlığın bütün masumiyetini kaybettiği andır. “Arınma” ise, bu çöküşün ardından gelen doğum sancısıdır; gözyaşıyla arınan, tenine değen rüzgârla hafifleyen ve kendi öz nurunu yeniden hatırlayan benliğin ayağa kalkışıdır.
Bu şiir, inkârı bırakıp hakikate bakabilenler, karanlıktan korkmayanlar içindir. Her dize, içimizde bir yerde suskun duran sesi uyandırmak, bizi özümüze çağırmak için vardır. Bu bir kavuşma değil; bir hatırlayıştır.
Diğer Panzehir şiirlere buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
