KÂĞIT KESİĞİ GÜNLER
su gibi akışıyım zamanın nehrinden.
bileğimdeki kesikle öğrendim yanmayı:
bitmeyen
şiirleri
durmayan
kuşları
ve diriltmeyi
çiçekleri.
içeride mevsim beni kusuyor
dışarıda tampon bölgelerim
ve bir tutam az kirletilmiş gökyüzü.
süt gibi geçişiyim zamanın hırçın gövdesinden
çeyrek etim
uzunca ipimle…
yeni yeni şehirler yıkmak çekiyor canım
yalın ayak uzun saçlı kadınlar koşuyor kırlangıç iklimleriyle kışıma.
içeride mevsim beni yakıyor
dışarıda kurtarılmayı bekleyen bölgelerim
ve sönmek bilmeyen kağıt kesiği günler…
devrik cümlelerin dilsiziyim ben
son cümlelerini bileklerine istifleyen…
tanrım tanrım
belki biraz yansam içime kül söylerim.
Daha fazla Panzehir Şiire buradan ulaşabilirsiniz.
Dergimizin diğer yazılarına buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
