YARATAN
Kalbimi uzaklardan getirmeye
Filozofların söylevleri yetmiyor
Tur rehberlerinin neden geziye dahil ettiğine akıl sır ermeyen
Tiran sokakları gibiyim:
Anlamsız ama zamanın tescilli katili gibi
İlaç reçetelerindeki stoksuz ilaç gibi
Yılışık bir garsonun verdiği çayı yudumlarken
Kullandığım yaşlanma karşıtı kremin bittiğini anımsıyorum
Kalbim sıkışmış bir çıkmaz sokağa,
Milattan önce bi yerlere…
Milattan önce bi yerlerde çıkmaz sokak var mıydı bile demiyorum.
Bütün kitap ayraçlarıma rağmen
Okuduğum kitaplarımı hala kıvırıyorum.
Tükürük izlerini, bardaktaki dudak izlerini, bir de ölümün kol gezdiği
yerleri ben bilirim.
Her zaman bilemem, bazen bilirim…
Dilara da yalnızlığın haritasını çizmeyi bilir,
Dilara kim onu da ben bilirim.
Kalbimin dümdüz gördüğünü söyledi kırk yıllık falcım kahve falında
Dünya dümdüzdü oysa.
Dinozorlardan, Sokrates’ten, bir toz zerreciğinden önce
Bir çizgi roman kahramanı
Merdivenin son basamağı
Son ihanet edenden
Kızılderililerden, Lale devrinden, tepeleme kaygılardan
Şişenin dibindeki son içkiden,
Kötünün en beddua almış halinden
Bir çingene çadırından önce mi doğmuştuk?
Bütün kitaplarımda tükrük izleri
Benim de sende yara izlerim var.
Sahi biz neden doğmuştuk?
*Jorge Lois Borges, Yaratan
Daha fazla Panzehir Şiire buradan ulaşabilirsiniz.
Yazarımızın diğer şiirlerine buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
