ON ALTIDA KALAN ÇOCUK
Vazgeçen bütün çocuklara…
Beni balkondan aşağıya sallandırıp
Ayaklarımdan gökyüzüne asın.
Gündüz geceye uzandığında
Ağzımda çatlamış, kemik beyazı
Benden yaşlı bir yıldız
Karanlıkta en tepeye tırmanacağım.
Beni balkondan aşağı sallandırıp
Ayaklarımdan gökyüzüne astığınızda
Karşı yakada yan yana dizilmiş apartmanlar
Dansa kalkacak rengarenk.
Camlarında perdelerini çekmiş insanlar,
Ben yazılmamış bir öykünün son satırı,
Yönünü kaybetmiş bir yarasa
Evinizin duvarlarına çarpacağım.
Ben balkonda baş aşağı
Ayaklarım gökyüzüne asılı
Sarkaç gibi bir o yana bir bu yana
Savrulurken canım,
Zaman; son kez on altıyı vurduğunda
Bulutların tutacağını bilerek
Boşluğa bırakacağım kendimi,
Yenilmiş yüreğim alev alacak.
Çözülecek buzdan gözlerim
İlk defa, ağlayacağım.
Daha fazla Panzehir Şiire buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
