NACİYE

Ne falcı, ne bacı, ne de ana

en çok teyze diyenlere kızardı.

anasının dediği gibi yaşama yanaşma

cennetten kovulma

bir garip kadındı, Naciye.

 

Çocuk felcinden incelmiş bacağının üzerinde dikilir,

sabah güneş doğmadan, ezan vakti

daha köşeden görünmeden kader,

pişen kahvenin kokusundan

kara ile ak büyüyü, cezvede kaynarken

yakalar, duasını üflerdi havaya….

Bir gece her zamanki gibi

uyku vakti varmadan

süpürürken şeytanlarını odadan

anasının dediği gibi ölüme hazır olunca

yıldızlardan dinlediği masallardan yüklenip

yuvarlanıverdi avluya.

 

cennetten kovulma

bir garip kadındı, Naciye.

 

 

 

 

 

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir