KARANTİNA GÜNLERİ- (8)
Sevgili Günlük…Bugün de gönüllü başladığımız, ancak sonrasında egemen güçlerin zorunluya çevirdiği korona karantinasında artık feleğimizi şaşırdığımızdan, sayamadığımız bilmem kaçıncı günümüzü de tamamladık…Hamdolsun…
Ben her defasında beşer yıl eksilterek sokağa çıkma yasağı 12 günde dibine kadar genişletilecek derken, büyüklerimiz toptan satışa geçip 20 yaş altına da yasak getirerek, delikanlılıkta yirmi yaş altıyla biz altmış beş yaş üstünü eşitlediler…Kendilerine teşekkürü bir borç bildim ve minnetimi ifade için hepsine sanaldan güller gönderdim…
Bu arada…hani şu Hicabi amca vardı ya…Kore Gazisi amcamız… Hani Yüzüncü yıl kutlamasında bizim sitenin atarlı gençleri hoppacık yaparken onu havuza düşürmüşlerdi…İşte O amcamızın o gece ateşi çıkmış, dooooğru karantina merkezine… Altı test yapmışlar amcama… üçü pozitif, üçü negatif çıkmış, bakmışlar sonuçlar uzatmada da yenişemiyor, penaltı atışı…
Yok ya… öyle değil tabii…Önce Hastane Yönetimine, sonra Çin Halk Cumhuriyetine ve nihayet korona illetine savaş açan Hicabi amcayı evde karantina şartıyla taburcu etmişler… Şimdi evinde, sitenin güvenlik görevlileriyle tavla, pişpirik filan oynuyor.. Ben de denetici sıfatıyla arada bir yokluyorum, beraber çay ney içiyoruz…Televizyonda bir tane savaş dizisi açtım ona, diziyi seyrederken, Çinle savaştığımızı filan sanıyor…Haberler niyetine seyrediyor diziyi… Allah eksikliğini göstermesin…
Hacı İsmail abime gelince…Kıçında torunun slimfit pantolu, üzerinde gene torunun ” I love Newyork” yazan tişörtü, kapüşonlu ceket ve elinde kaykayla, tebdili kıyafet edip, metroyla parka doğru kaçarken… Metroda sen, kafasında siyah bandana, ağzında maske, sırtında deri kaban, ayağı patenli kısaca tam tebdilli Hacı Selahaddin abiyle karşılaş… Yol boyu sohbet, gıybet gırla …İnişte meğer polis kimlik kontrolü yapıyormuş, bunlar var ya… sen enselen…İsmail abi kaykayla polisin kafasına vurmaya çabalarken, Selahaddin abi ayağında paten de var ya, sen sıvış…Gül gül ölürsün…
Velhasılı…İsmail abim o günden bu yana gene nezarethanede…Sokağa çıkma yasağım olmasa avukat sıfatıyla gider kefil olur, nezarethaneden çıkartırdım da…Allahtan yasak var…
Sevgili günlük…Herkes rüyasında sevdiğini yada kaybettiği anasını babasını görürmüş ya…Dün gece benim rüyama bizim Tavacı Recep Usta girdi…Yav nasıl girmesin…40 gündür kebap yok, kaburga dolma yok, döner yok, Bir buçuk İskender yok. Şöyle kaşarlı, kuşbaşılı, pastırmalı karışık pide bilem yok…40 gün önce 78’ dim, bugün baktım 75 kiloyum… Seneye Survivor’a katılacak kıvama geldim valla… Acuuuunnn duy beni…
Bu arada telefonla ulaştığım Psikiyatrist arkadaşıma (adı Mücteba) ; “Neredeyse bir buçuk aydır evdeyim…Kombiyle konuşmam, damlayan musluğa çemkirmem normal mi” diye sordum. “Çok normal ama onlar seninle konuşmaya başlarsa hemen bana gel, ihmal etme” dedi…
İşte böyle günlük…Bugün Pazarmış, Gazetenin başlığından gördüm…Aslında hiçbir günün birbirinden farkı yok…niye bunlara ayrı ayrı isimler koymuşlar ki… Hadi isim koyuyorsun; Pazar, Salı, Çarşamba, Perşembe, Cuma bunlara isim bulmuşunuz da pazartesiyle cumartesiye niye yetim muamelesi çektiniz len…Yani iki isim daha bulamadınız mı…Size birisi Ali’nin kardeşisiniz diye Aliertesi, yada Ayşe’nin kızısınız diye Ayşeertesi dese bozulmaz mısınız… Ayıp değil mi… Günah değil mi…
Neyse, bu konuyu ilk fırsatta yüksek mercilere ileteyim de…Bir şekil düşünsünler…Şimdilik bu kadar…
Görüşmek üzere günlük…
Pandemide bir yılı geride bıraktık ama 40. gün izlenimleriniz hala çok yeni ve etkileyici. Gene çok güldüm. Sizin komşular bizim yeni dizimiz oldu. Anlatımınız çok renkli, anlatıcı olarak kendinize batırdığınız (iğne değil) çuvaldızlar çok şirin. Farklı bakış açısı sunmanız artık fena halde bunalmış olan bizlere taze bahar havası sunuyor. Çok teşekkür ediyoruz.
İskender Bey
İronik ve hayatı ti’ye alan günlüklerinizin tiryakisi oldum. Üstadım yenilerini dört gözle bekliyorum. Selam ve sevgilerimle