Bağrı Kara Yalnızlığım
İşte tüm şehveti ile karşımda; yalnızlığım.
Dalıp gitmiş gözlerim; ruhumu seyretmekte.
Acı çığlıklar içinde sigaram, soğumuş bir fincan kahvem; tek kişilik ıssızlığın üzerinde.
Kederin en kuytu yerinden, yine sen uyandırıyorsun beni.
Bir güz akşamı…
Yine en çok sen düşünüyorsun.
Minicik bir meltem hasta eder bedenimi, nasıl da iyi biliyorsun.
Benim sadık yalnızlığım…
Geceme sen eşlik edersin, gene sen beklersin karanlığımda bilirim.
Ben anlatırım, sen dinlersin.
Bazen bir omuz olursun gözyaşlarıma,
Bazen bir el, umutlarıma
Bazen bir yoldaş, yaşanmışlıklarıma.
Uzat kadehini,
Aç radyonun sesini…
Neşet Ertaş; büyük üstat nasıl da dağlıyor yüreği.
Ne bir eksik, ne bir fazla.
Issızlığın, okşayıcı bağrında…
Benim bağrı kara ruhum; elinde sigaram.
Kapat ışıkları baş başa olalım.
Çamura bulanmış dünyadan varsın olsun ayrı kalalım.
