Helen

 

Yıkıldı yıkılacak

Caddeye yamuk bir binanın bodrumunda

Eski bir pavyonda oturmuşum.

Sahnede düştü düşecek bir adam

Kimsenin ismini hatırlamadığı bir şarkı söylüyor.

 

Seni seviyorum Helen

Hiç karaya ayak basmadan

Yıllarca uğruna dalgalı saçlarında denize açıldığım

Neredesin?

 

Buradayım…

Buradayım, tam karşında hedef almış,

Iskalamaya razı elimde bir tabanca

Namlunun ucunda

Kendini feda etmeye hazır bir mermi

Tam karşında, oturmuş öylece duruyorum.

 

 

 

Şarkı devam ediyor:

Ne sen osun, ne ben oyum.

….

 

 

Dağıldı dağılacak

Yıkıldı yıkılacak,  bir pavyon

İki kolumda, iki adam

Sürüklüyorlar beni merdivenlerden yukarı

Uyan diye ayağıyla dürtüyor, biri Uyan…

 

 

 

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir