BİLMİYORUM Kİ!
Pelin’e
Nefesin; kırbaçmışçasına döven ciğerlerini
Sökülürcesine ağzından
Beyaz köpüklenmiş dudaklarından
Sızıyor yere.
Söze gelmeyen son cümle
Boğazının daralan karanlığından geçip
Devriliyor içine.
Yapayalnız kalan gecenin tam ortasında
Rüyamız bölünüyor ortadan
Donuyor görüntün;
Üstünde sarı pelin çiçeklerinden bir elbise
Bedeninden doğrulup karanlıkta
Bakıyorsun aşağıya ve soruyorsun.
Hangimiz öldük
Bilmiyorum ki, dostum
İnan bilmiyorum!
Evrim A.
