Lavinia ile Konuşmalar -2
“Hem bilir misin sen;
Kaç gerçeğin sebebi,
Hiç bilinmeden unutulurdu adamın hayatında.
Kaçıncı umutsuzluğun bacaklarından kopya çekilir,
Kaç sınavdan kalınırdı bin bir umutla.
Kim bilir kaç tane on yılı geçer adamın,
Hepsinin hesabı tek tek,
Tek bir soruya verilir.”
Sahir
Akşam, dağdan gelen bulutlar yağmur yüklüydü
Ve biz terlerken çatıda bir yandan üşüyorduk aslında.
İnsan bazen sebepsizce de üşürmüş aslında,
bunu akşam parmağımı sardığın gazlı bezi açarken
parmak etimin yaprak döner gibi açılmasından anladım
ama demedim kimseye “üşüdüm” diye.
Kızım geldi akşam Alihan’la, kardeşini almaya.
Arabada hep beraber şarkı söyledik, sonra demesin mi bana; Haziran’da ölmek zor, söylesek ya,
Öldük…
Yok öyle değil Lavinia; yoruldum ben, düşünürken bile.
Seni yine sevmiyorum Lavinia, anlasana…
