BİR YALNIZLIĞIN ANATOMİSİ
Bir yalnızlığı çiğniyoruz birlikte
Hiç gelmiyor o ses kokan kadın
Ve gelmeyecek
Biliyorsun, bir düşün tarifli trenindeyiz
Ağaçlar sonbaharı taşlıyor, yaprak kımıldasa gök boşanacak üzerimize
Kirli dudaklarımızda morfin-kristal bir güneşi içiyoruz-cam kesiği: Vebalimiz
Asparagas haberden fırlayıp gelen bol kederli ölümde
Ceplerini karıştırıyorsun, yüzün ah!
Delileri çukura kaçmış akları ve kadehi Cem’in
Fotoğraf sonra –siyah ve ak- canlı ve mat
Beyazlar içinde pelerin, yavuklum diyorsun, ağrımı azaltıyor devamlı
Susuyoruz, susmaların kasveti düşüyor eterden harflerimize
Camlarda denizler, okyanuslar, Kızılırmak yanardağlar ve de
Resim yapıyor da Vinci-Vitruvius Adamı-
Çemberde büyüyor kalbimin aslanları
Sağ elim sol elimin dirseğinde, bir ermişin saçları kaynayan içimde
Yarım sütun, yarım bardak bal, toprağı sakilerin yedi asa
Gece zar inceliğinde giriyor koynumuza
Dışarıda soğuk, buzun nemli çağrısı
Sen ve ben bir yalnızlığı çiğniyoruz
Ve aslında herkes kendinin hiç kimsesidir biliyoruz!
Diğer Panzehir şiirlere buradan ulaşabilirsiniz.
Sayfanın altındaki sosyal medya butonlarını kullanarak yazıyı sevdiklerinizle paylaşabilir, yorumlarınızla bize ulaşabilirsiniz.
