ARINDIR BİZİ DE YAĞMUR
Yağmur,
Ağacı, çiçeği, böceği ve toprağı özgürce ıslatıyor.
Arınıyorlar;
Kirlerinden, paslarından, tozlarından…
Esen yel,
Ağaçların, toprağın mis kokusunu yayıyor etrafa.
Gençlerin,
Karşı balkonlardan gelen gülüşleri
Yağmurun sesi ile birleşip
Aydınlatıyor karanlığı.
Ya insanlar,
Ya biz, kaçıyoruz yağmurdan
Ya camdan ya da balkondan bakıyoruz…
Çıkalım,
Kaldıralım ellerimizi el ele tutuşarak gökyüzüne
Duralım, yağmurun altında öylece!
Islanalım, ıslanalım, ıslanalım
Islandıkça,
Belki su, belki toprak, belki orman gibi oluruz…
Belki de kirden, kibirden,
Kinden, öfkeden, hasetten arınırız.
Arındıkça,
Biter belki savaşlar,
Arındıkça,
Diner belki çığlıklar
Akmaz olur gözyaşları,
Durur belki akan kan
Arındır,
Bizi de yağmur ne olur
Arındıkça,
Belki insan oluruz.
Güler Demir
27.09.2014 Kadıköy
