Yok Öteki Olan

 

Benim çocuklarım yazacaklar, görünmez kentlerden birinde.

Gazaplı üzümlerin yanına asacağım Rus çocuğumun paltosunu.

Kübalı oğlumla Parisli kızımın.

Birbirlerine yazılmış mektupları olacak aynı sayfada.

Japon çocuğumun şiiri, Çinli kardeşinin yanı başında.

 

Kollarımızı açıp başımızı kaldıracağız.

İliklerimize kadar ıslanacağız Muson yağmurlarında.

Bir yel esecek,

Altımız aynı yer, üstümüz aynı sema.

Öyküler, şiirler getirecek uzaklardan,

Hem Norveçli, hem Kamboçyalı kızıma.

 

İskoç çocuğum gayda çalarken, İstanbullu ut,

Yemyeşil kırlara uzanacağız.

Hem tango hem sirtaki yapacağız.

Üzerimizde bir hırka olacak, bir de çaput.

Hepsi benim çocuklarım,

Hiçbiri değil haydut.

 

Okyanuslara dalacağız,

Yüzeceğiz balıklarla.

Çıkıp kumsalında,

Özgürce güneşleneceğiz çocuklarımla.

Biri Alman, biri İtalyan.

İsrailli oğlumun ne farkı varmış, Gazze’de doğandan.

 

Filipinli olan açsa, İsviçre’de yaşayan çocuğum tokmuş,

Bangladeş, Somali yoksunsa servetimden,

Dubai’de, Singapur’da evleri varmış oğullarımın neye yarar.

Farklı görünürlermiş, olsun.

Ne zarar var bunda.

Aynı mevsimde mi doğdu Brezilyalı olanla Afganistan’da doğan.

 

Abidin’le fırçaları alıp elimize, yan gelip yatacağız.

Mutluluğun resmini çizeceğiz Emperyal Oteli’nde.

Benim çocuklarım yazacaklar, görünmez kentlerden birinde.

Kör olan değil, gönül gözü gören  Pierre Menard olacak editörüm.

Çocuklarım yazdıklarını gönderecekler,

Oradan buradan.

 

Hepsi bir, yok öteki olan.

                                                                                      

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir