Aşk taammüden tesadüftür!
Bir Sabah, altıda telefon uzun uzun çaldı. Uyanamadım.
Altı otuz dokuzda, bir daha.
Açtım! Genç bir kadın sesi: Orkun, emaneti getir!
Kafamı toplayamadım. Sanki Lusid bir rüyadayım.
Ben de değil, hem ben Orkun da değilim.
Uyku sersemi; telefonu kapattım, baktım iki numara farklı.
Bir de mesaj gelmiş; birinci numaradan: Orkun, emaneti getir!
Uykum kaçtı; kalktım oturdum. Hava karanlık, bir kahve yaptım.
Bu kadın kimdi, emaneti neydi?
Merak işte! Birinci numarayı çevirdim:
Merhaba! Bu sabah altıda aramıştınız.
Merakta kaldım. Zor durumda mısınız, diye soracaktım?
Önce sessizlik, sonra çapkın bir gülücük.
Ve işte; her şey böyle başladı…
